Dag allen,

Na een maandje in Mtwara begint het al aardig te wennen. De temperatuur is nog steeds te doen maar iedereen waarschuwt ons voor de maanden December en Januari. Het wordt dan echt heet maar vooral heel erg vochtig, nouja we zien het wel en met alle ventilators hier is het echt vast vol te houden(????)

Maar dit keer eens een uitleg over mijn werk hier bij VETA. In het kort gezegd komt het erop neer dat ik de leraren van de afdeling motorvoertuigtechniek adviseer en bijsta om de werkplaats en de praktische scholing tot een hoger niveau te brengen. Het liefste tot het doel om gelijkwaardig onderwijs te kunnen bieden als het in Europa, maar om dat in 2 jaar voor elkaar te krijgen is wel erg optimistisch. Want wijzigingen hier doorvoeren is niet zomaar gedaan. De hiërarchie is erg aanwezig, dus een leraar voelt zich ook niet snel verantwoordelijk als er iets beslist moet worden. Die verantwoordelijkheid ligt weer bij de boekhouder of het schoolhoofd. Een voorbeeld hiervan is alleen al het weggooien van kapot gereedschap of een machine die kapot is. Leraren slaan liever deze kapotte spullen ergens om te voorkomen dat als er een keer naar gevraagd wordt, aangewezen kan worden waar het is. Of het dan kapot is of niet, dat maakt niet uit.

Een van mijn leraren is echter in het opruimen en weggooien wel wat makkelijker. Hij voelt zich daar minder geremd in en wilde bijvoorbeeld graag de kapotte bankschroeven aan wat studenten meegegeven zodat zij deze in de stad konden verkopen en ze wat extra geld voor wat eten verdienden. Maar de studenten werden helaas tegenhouden door de bewaking bij de poort en de poortwachter geloofde de studenten niet en liet ze de leraar halen. Deze alles uitgelegd, dat we de werkplaats aan het opruimen zijn enzovoort en toen de wachter dat hoorde, vroeg hij of er toevallig ook niet een oude accu beschikbar was voor hem. Jaja, voor wat hoor wat en na de accu aan de poortwachter te hebben gegeven, mochten de leerlingen ook met hun stukken metaal de stad in J.

Deze eerste weken van mijn werk hier bestaan dus vooral in het opruimen van de werkplaats en de opslag zodat ik een beetje beeld kan vormen van wat er aan gereedschap beschikbaar is en wat er kapot is. Daarnaast is het opruimen ook erg hard nodig om de werkplaats en de opslag weer wat toonbaarder te maken. Na het inventariseren van het beschikbare gereedschap zal ik samen met de leraren gaan kijken wat we aan nieuw gereedschap aan zullen gaan schaffen. Ook de vele niet werkende machines zullen we onder handen nemen en kijken welke onderdelen nodig zijn om ze weer goed werkend te krijgen. Maar ook hierbij geldt, eerst opruimen voordat er iets aangeschaft gaat worden, want bij het opruimen komen al heel veel mooie dingen naar voren die hard nodig zijn en niemand van de school wist van het bestaan. Gelukkig heeft elk voorwerp een eigen code (zie foto) zodat je uiteindelijk toch nog een beetje weet waar wat bij hoort. Deze codes zijn trouwens niet alleen hier op school toegepast, je ziet ze op elk overheidsgebouw, elke kast of stoel of machine wat dan ook dat van de overheid is.

Het budget voor de nieuwe gereedschappen is via VSO geregeld en komt van British Gas. Voor kleine reparaties en wijzigingen in de werkplaats is er ook gewoon geld vanuit de VETA beschikbaar. De school heeft namelijk zelf ook geld maar wil het niet erg graag uitgeven. De aanwezigheid van de vrijwilligers zoals ik maakt het nu dus ook voor de leraren zelf makkelijker om hun eigen ideeën voor de werkplaatsen door te voeren omdat anders wij vrijwilligers ons er ook mee gaan bemoeien. Maar dat probeer is zo min mogelijk te doen want ook als ik straks weer weg ga, zullen de leraren het zelf allemaal moeten regelen. Ik begeleid ze in hun ideeën en help ze mee uitdenken maar veel dingen moeten ze zelf regelen om ze zelf ook bekend te maken hoe dat moet en omdat ze het soms ook veel beter weten hoe het hier werkt en waar je wat het makkelijkst kan vinden J.

De leraren zelf hebben afgelopen week hun laatste training van City & Guilds (British Vocational Education Organisation) gekregen om de wijze van lesgeven wat meer basis te geven. Een van de andere doelen van het project is om de opleiding gekwalificeerd te krijgen volgens City & Guilds. Dit is voor de werkplaats nog niet zo heel erg veel werk maar voor sommige leraren zelf een grotere uitdaging. De manier van lesgeven is zeer wisselend, als er überhaupt al lesgegeven wordt. Vaak staat een leraar alleen maar te vertellen en leerlingen worden niet echt bij de les betrokken, ze schrijven enkel alleen mee want boeken hebben ze ook niet. Maar blijven zitten aan het einde van het jaar is er ook niet bij dus eigenlijk maakt het niet zoveel uit wat je doet als student. Als je wil leren dan doe je dat en als je niet wilt, dan slaag momenteel ook gewoon voor het jaar (zolang de schoolfees worden betaald). Om hier dus wat verandering in te krijgen worden de leraren bewust gemaakt van het nut van examens en hoe een goede les voorbereid, gegeven en geëvalueerd moet worden. Ik volg sommige stuken van de cursus om te kijken wat de leraren krijgen te leren om er in de rest van het jaar ze te kunnen ondersteunen om de lessen ook volgens deze nieuwe standaard te geven.

Tot slot houd ik me bezig om de veiligheid binnen de werkplaats te verbeteren. Ik heb wat foto’s geplaatst om een beetje indruk te geven dat dat er soms nog wel aan schort.

(Nog een korte toelichting over het onderwijs in Tanzania. Zoals wij het begrepen hebben kunnen studenten die de middelbare school niet hebben afgemaakt zich altijd nog aanmelden voor de Teacher Training College. Ze kunnen dus nog altijd leraar worden. Als je dit weet is het ook iets beter te begrijpen dat het onderwijs bij de VETA nog niet van een heel hoog niveau is.
Wat goed is om te zien, is dat enkele docenten er echt voor gekozen hebben om docent te worden, zoals de counterpart van Mr. Maarten, Mr. Micenzo.
City & Guilds heeft 2 weken geleden goedkeuring gegeven aan VETA om volgens hun standaarden te gaan examineren, dit biedt de studenten meer mogelijkheden voor de toekomst, aangezien het een wereldwijde organisatie is en goed om een dergelijk diploma te ontvangen.
Het kromme aan dit alles is dat er geen gebruik wordt gemaakt van boeken. De docent is de wandelende theorieboek en die is, in de meeste gevallen, dus niet erg hoog opgeleid.
De VSO’ers zijn met name gericht op het ondersteunen in het praktijkonderwijs en hiervoor kan voor beste bedragen aan materiaal worden aangeschaft. Om materiaal goed te kunnen gebruiken en toe te kunnen passen is de theoretische achtergrond toch van groot belang. Dit is hopelijk iets dat ook opgepakt gaat worden.)

Zo, dit geeft een aardige indruk van waar ik in terecht ben gekomen. Genoeg te doen en genoeg om over te verbazen. Nu gaan Muk en ik eens kijken hoe de overheidsdiensten werken aangezien we een Tanzaniaans rijbewijs gaan regelen en een auto moeten gaan overschrijven.

Groeten aan jullie van ons!