‘Kesho’

Haaaaa, daar zijn we weer…. Het heeft even geduurd en er is intussen weer veel gebeurd.

Als eerst: DANKDANKDANKDANKDANK voor de POST!!!!
De prachtige kaarten, de geweldige brief van Ome Toon met hele mooie woorden en de 2 dozen van onze ouders met een flinke bestelling erin!! GEWELDIG!!!
Het is echt een kado om naar het postkantoor te gaan en met een kaartje of klein/groot pakket terug naar huis te kunnen. Je kan het je amper voorstellen, maar het maakt onze dag zoooooo leuk!!
Alle post die aankomt is namelijk leuk en positief…. Wat anders dan de blauwe enveloppen die we van de belastingdienst kennen;)
Jullie maken ons blij!!! Asante sana!!

En dan onze avonturen van de afgelopen weken.. tja, waar moet ik dan beginnen…ok, MST.
Marie Stopes Tanzania… een prachtige NGO die zich bekommert om onder andere jonge moeders, jongeren en alles wat te maken heeft met seksuele gezondheid.
Dit zou dé NGO zijn waar Muk zich bij aan zou sluiten en betrokken zou raken bij een prachtig project dat ze in Mtwara hebben, volgens de website.
Om in contact te komen heb ik hard mijn best gedaan. Eerst contact met een arts in Mtwara, hele vriendelijke man en hij verwees mij door naar het hoofdkantoor van MST. Dus gemaild, werkte niet.. nog een keer, ook niet.. toen maar gebeld en in contact gekomen. Of we konden afspreken op het hoofdkantoor in Dar es Salaam. Slimme ik, wist ik dat we sowieso naar Dar gingen voor de training van VSO, dus dat kwam mooi uit. ‘Bel maar als je in Dar bent’. ‘Goed zo, zal ik doen!’

Op 5 oktober zijn we ’s ochtends vroeg vertrokken met de lokale bus naar Dar es Salaam voor de ICT (In Country Training) van VSO. Eenmaal aangekomen stond er een 3 daagse training op het hoofdkantoor ons op te wachten, met daarna de languagetraining (Kiswahili voor degene die het nog niet wisten;)) in Morogoro.
De training was ontzettend leuk. De groep nieuwe VSO’ers was niet te groot en leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Meerdere sprekers die aan het woord kwamen. Jean, de Country Director, sprak over de visie en missie van VSO. Erg gedreven en enthousiast en Maarten en ik hebben allebei een goed gevoel bij deze man als leider van de club. Ook heeft Louise, een Britse VSO’er die een groot ‘gender’project ondersteunt een praatje gehouden. Geweldig om haar passie en gedrevenheid te zien en voelen om de Women in power-campaign voort te zetten en sprak hier dan ook vol enthousiasme over. En dan een zeer inspirerende man, google ‘m alsjeblieft, want hij moet de nieuwe president van Tanzania worden; John Ulangu (Director of Foundation for Civil Society). Mooie man, geweldig brein, geweldige spreker met een missie!!

Leuke dagen dus en natuurlijk het telefoontje dat ik nog moest plegen om bij MST langs te gaan. Ja, gebeld en een afspraak gemaakt. Kesho!! Morgen!! De volgende dag op weg naar MST, samen met Maarten. Leuke ontmoeting, maar helaas moest de beste man (HR), Mr Mpoki, mij melden dat de persoon die ik nodig had niet aanwezig was. Oh ok, 15 euro aan taxi kosten, maar geeft niks..Hamna Shida!! Bel ik na Morogoro wel weer, om een nieuwe afspraak te maken. Mmmm….Dat was interessant;)

Op donderdagochtend vroeg vertrokken met de hele groep naar het busstation om daar de lokale bus naar Morogoro te pakken. Leuke ervaring en onderweg even pauze. Na 3,5 uur kwamen we aan bij Amabilis; een klooster met échte nonnen!! Prachtig gelegen, aan de voet van de Ulugurumountains en wat een vreselijk lieve mensen. Daar waren Benji, Steward en Asia, onze walimu, oftewel docenten. De eerste dag konden we de omgeving wat verkennen en even tot rust komen na de, toch altijd best intensieve, busreis. De volgende ochtend werden we om 8 uur verwacht in de grote zaal.
Yessssss, let the languagecourse begin!!!!

Maarten en ik waren zo blij dat we al 2 maanden in Tanzania woonden, aangezien het een enorme bonk aan informatie is die we op ons af kregen gevuurd. Door al wat te weten van de taal en het land waar we wonen was het makkelijker om alles op te nemen.
Ik zal kort even de docenten voorstellen;
Benji (voluit; Benjamin Kinyamasongo): Klein mannetje, ondeugende kop en een gebit dat te flossen is met touw ipv flosdraad, aangezien ze zover uit elkaar staan. Een ongelooflijk goede leraar, met heel veel energie en een betoverende lach;)
Steward: Jonge vent, heel goed in zijn vak en in voor een geintje. Maarten en ik willen wel meer les van hem!
Asia: Donderstraal en een goede docente. Leuke vrouw om te zien en ze heeft dé echte Afrikaanse billen, die haar eigen moves maken zodra Mama Asia op de dansvloer belandt;)

Elke avond hebben Maarten, Helen (een kinderarts uit de UK) en ik keihard zitten studeren, zodat we alles uit de training konden halen wat erin zat. Nou en dat was een boel.
We hebben bijna de hele cursus kunnen afronden, dus in 9 dagen tijd best goed gedaan (normaal staat er minimaal 2 weken voor).

Gelukkig hebben we ook lekker kunnen genieten van het plaatsje Morogoro. Zo hebben we de ‘sokoni’- opdracht gehad. Kregen een soort fruit of groente en moesten dit op de markt gaan kopen.
Daarnaast hebben we bij een lokaal eettentje ‘kuku-chipsy’ (kip-patat) gegeten, waar 3 verschillende voetbalwedstrijden aan de gang waren. 3 schermen op 3 verschillende plekken en bomvol met Tanzanianen. Regelmatig gejuich natuurlijk, maar steeds vanuit een andere hoek. Geweldig om midden in te zitten en zodra de wedstrijden voorbij waren was de lokale kroeg ineens helemaal van ons alleen;)

Kuku-chipsy is een gerecht waar ik graag nog even op terug kom. In elk restaurant, kroegje, eettentje, waar je ook bent, kan je dit bestellen. Met mazzel nog met een paar plakjes tomaat en komkommer of wat koolsla, maar sowieso met heerlijk waterige ketchup!
Een halve kip met flink wat patat voor een prijs tussen de 3 a 6 euro. Dit is dan ook hét gerecht dat bijna elke dag terug kwam tijdens ons verblijf in Morogoro. Gelukkig houden Maarten en ik ontzettend van kip (en patat), dus hebben we heerlijk zitten smikkelen. We vinden het zelfs zo lekker, dat we het thuis soms ook maken. Wel gebruiken we dan andere kruiden, halen we het vlees al van het bot en voegen we er een mango aan toe. Heerlijke maaltijd en goed om af te wisselen soms, want spaghetti blijft favoriet;)

In het midden van de training was een rustdag gepland. Deze dag hebben Maarten, Anne (een Ugandese VSO’ster) en ik onze kans gepakt om naar Mikumi National Park te gaan. Maarten’s en Anne’s eerste safari ooit, dus we hebben er wat voor neer mogen leggen.
Prachtig park en veel mogen zien! Olifanten, cocodrillo’s, nijlpaarden, zebra’s, heeeel veeel buffels, enz. Helaas had Simba zich verstopt en helaas hadden we een ontzettend slechte gids, die na 2 uur vertelde dat we alles wel hadden gezien, dat het nu warm werd en dat de dieren zich verstopten in de schaduw om maar uit de zon te blijven. Daar hebben we dus een stokje voor gestoken en we zijn heerlijk bij de ‘Hippopool’ buiten in de schaduw uitgebreid gaan zitten lunchen!!

De dag erna werden Maarten en ik wakker en stapten we uit bed…dat is een vrij natuurlijke en gewone manier van opstaan, totdat we nattigheid voelde. En inderdaad niet de spreekwoordelijke nattigheid, nee, fijn tot aan onze enkels in het water.
Onze hele kamer stond blank en dat is nog niet eens zo´n ramp. Alleen onze koffer, laptop, schriften (van ons vers geleerde Kiswahili) en kleding (gelukkig de vuile was) lagen op de grond.

Alles doorweekt, maar gelukkig zijn de inhoud van de koffer en de laptop ongedeerd gebleven.
De oorzaak was bekend, het was namelijk de tweede keer die week. Alleen de eerste keer waren we er op tijd bij. Het putje van de douche was verstopt en onze kamer grensde aan de ‘badkamer’.
Als de wiedeweer gaan dweilen en zo goed mogelijk het water uit andere kamers weg proberen te houden. De ‘dader’ was onze groepsgenoot Joelle, die zich van geen kwaad bewust was en zelf zo baalde dat ze keihard meehielp en een fles wijn kocht voor ons. Deze hebben we ’s avonds gezellig met z’n allen opgedronken en toen waren we alles alweer vergeten;)

De laatste avond in Morogoro zijn we naar een dansclub geweest. Geen idee wat we ons ervan voor moesten stellen, maar gewoon heel veel tafels en stoelen, een bandje dat optreedt (met het volume zo hoog als ’t kan) en een dansvloer.
Aangezien we hier amper alcohol drinken (wijn is duur), was 1 wijntje genoeg voor Muk om lekker de dansvloer op te gaan en eindelijk de heupen weer eens flink te laten bewegen. Helen kon er ook wat van en Maarten heeft ook flink wat moves voorbij laten komen. Maar, natuurlijk was Mama Asia de uitblinker… Mama Asia heeft een supatako (beste billen, of gewoon dikke kont voor degenen die Maarten en mij goed kennen;)) en die ging lossss!!
Geweldig en we hebben de hele avond heerlijk staan shaken en wiebelen!! Toch handig als je dikke billen hebt, een beetje bewegen geeft meteen al een flink effect!!
Geweldige afsluiter!!

De volgende ochtend weer op tijd op om weer terug naar Dar te gaan. En ja hoor, daar restte mij nog één taak. Je raadt het al; MST bellen voor een nieuwe afspraak.
‘Kesho’!! ‘OK, morgen kom ik weer langs’… en dus gingen Maarten en ik weer gezellig samen op pad naar het hoofdkantoor van Marie Stopes Tanzania. Dit keer geen € 15,- voor de taxi, nee, het werd de helft als we een bajaj (tuktuk) namen.
Eenmaal aangekomen had ik een afspraak met Mr. Charles Kato en de beste man kwam ons dan ook, stipt op tijd, ophalen bij de balie. Leuk gesprekje gehad en uitgelegd dat ik erg benieuwd was naar het project dat ze volgens de website hebben lopen in Mtwara.
En toen de klap op de vuurpijl; Mr. Kato kon mij vertellen dat het project dat in Mtwara liep al meer dan een jaar geleden gestopt was. Wwoooowwww!!!!! Daarvoor ben ik dus 2 keer langsgekomen op kantoor en 5 keer telefonisch contact gehad met de HR manager van MST. Die kon mij dat niet vertellen blijkbaar.

Jep, en dan komen we toch elke keer weer tot de conclusie; This is Africa!!!
Geweldig natuurlijk, omdat niemand zich druk maakt om wat dan ook en er, zelfs bij een grote, internationale NGO als MST, amper efficiëntie bestaat. Communiceren is een wekelijkse uitdaging, aangezien er hier niet echt in dagen gerekend wordt;) We konden er hartelijk om lachen en toen snel naar VSO terug gegaan om in gesprek te gaan met afdeling ‘Healthcare’, want ook VSO schijnt een project te hebben lopen in Mtwara, gericht op jongeren en seksuele gezondheid. Dus ik ben gaan checken of dat wel klopte;) Hier kwam ik overigens pas achter toen ik er in deze dagen over begon tegen de manager van Healthcare.
Omdat het niet eerder ter sprake was gekomen en omdat ik er van uit was gegaan dat VSO er alles aan had gedaan om mij te kunnen plaatsen, had ik er niet eerder naar gevraagd. Uit de reactie van de projectmanager die ik sprak concludeerde ik dat VSO TZ eigenlijk nooit eerder naar mijn CV had gekeken. Jammer, maar hopelijk kan ik alsnog op dit project geplaatst worden, want dit zou precies het project zijn waar ik al 10 jaar lang naar uitkijk en mijn CV voor aan het opbouwen ben.

Na 2 weken wachten heb ik nog steeds geen antwoord, maar ja, we weten het inmiddels allemaal; geduld is een schone zaak en zal dat altijd blijven.. waar ook ter wereld!

Toch zit ik helemaal niet stil, eigenlijk ben ik best lekker bezig. Al durf ik dat niet te hard te zeggen als ik vergelijk met jullie in het supergehaaste NL.
Ik ben bezig met het opzetten van stageplaatsen voor het ROCMN en dat gaat leuk worden. De manager van afdeling Verpleegkunde, waar ik afgelopen jaar nog werkte, komt in februari langs. Samen met haar dochter komt ze een dikke week op vakantie in combinatie met het bezoeken van de stageplaatsen. Naast dit heb ik het huishouden nog steeds gewoon te doen en het wassen blijft een taak waar ik tegen op zie, maar als ik het af heb het ook wel weer mee valt… Niet zeuren dus;)

En, zoals velen van jullie al weten; We hebben EINDELIJK een nieuw huis.
Het huisje waar we woonde was OK, wat klein, maar daar konden we aardig goed mee omgaan. De (geen) ruimte er om heen vonden we echt heel erg benauwend en met name het contact met de buren, wat niet altijd even soepel verliep, maakte het niet echt een plek waar we goed konden genieten.
Dus een nieuw huis en OOOOHHHH WAT ZIJN WE BLIJ!!!!!! Maaarrrr……..

Eerst zal Maarten binnenkort weer een stuk over zijn avonturen bij de VETA posten en daarna zullen we jullie ons nieuwe stekkie introduceren!!

Tot blogs/mails/skypes/apps!!

Greetz M&M