Hallo lieve mensen,

Hier dan weer een lekker, gezellig blogverhaal, gewoon omdat november een leuke maand is;)

We hebben alweer veel meegemaakt en volgende maand zullen we, voordat we op vakantie gaan, een update geven over onze projecten; VETA, PaLM en de verpleegkunde studenten.

Nu dus enkele anekdotes over ‘cultuurverschillen’;

- WK in Tanzania
Elke voetbalwedstrijd werd uitgezonden in bijna elke lokale pub hier in Mtwara. Geweldig om mee te maken en opvallend dat er geen enkele ‘powercut’ voorkwam. Voor het WK had Maarten een knal oranje broek laten maken en Muk had zelf al oranje kleding meegenomen vanuit NL, daarnaast zijn er nog, net voor het WK begon, enkele pakketjes uit NL aangekomen met oranje tierelantijntjes erin om onszelf en ons huis nog wat meer te versieren.
Off we went!! Knal oranje en helemaal klaar om ‘onze’ jongens aan te moedigen en alle Tanzanianen te laten zien dat we echte NL’se supporters zijn. Superspannende eerste wedstrijd en vol euforie de volgende dag in dezelfde outfit de stad in gegaan, trots als we waren. Maar….. ja, er is altijd een maar… De hoop dat mensen zouden reageren en aan ‘onze’ zijde zouden staan bleek een deceptie. De kleur oranje is namelijk erg ‘normaal’ in Tanzania, dus veel mensen lopen dagelijks in deze kleur. We vielen dus niet heel erg op en zijn met een pruillipgevoel afgedropen om ons toch weer op te maken voor de volgende strijd;)

- Certificaat
In Tanzania is het ontvangen van een certificaat een enorme prestatie. Zelfs als er een handeling of een cursus gedaan is wordt er gevraagd naar een certificaat. Nou klinkt dat nog niet zo verschillend en apart, maar het wordt bijvoorbeeld gedaan voor het volgen van lessen..jaja, dus naast het diploma dat ze aan het eind van de opleiding ontvangen, krijgen ze dus ook een ‘ik-heb-les-bijgewoond-certificaat’. Een ander voorbeeld is het ondersteunen bij het afnemen van enquêtes bij medescholieren, bam; certificaat in the pocket! Hoe mooier hoe beter, en het liefst met een iets te ver uitgerekte foto van de persoon afgedrukt op het certificaat en uiteraard wordt er zo snel mogelijk naar de copyshop gegaan om het juweeltje van het papiertje te plastificeren;)

- Films & kids
Jullie kennen vast (hopelijk) allemaal de film ‘Coming to America’ waarin Eddy Murphy een prins uit Afrika speelt die Amerika gaat bezoeken. De prins kent geen gebruiken uit de Amerikaanse cultuur en heeft niet door wat er om gaat in de Big Apple. In de film groet de prins op een gegeven moment zijn buren, maar die zijn er niet van gediend en roepen; ‘Fuck you’. De prins begrijpt niet wat er bedoeld wordt en groet met een grote glimlach terug; ‘Yes, yes, fuck you too!’
Deze scene is iets té bekend in Tanzania zonder dat men het doorheeft wat ze nou eigenlijk zeggen. Dagelijks worden wij, door met name jonge kinderen, gegroet met een vrolijke en spontane ‘Fuck you’, waarop toch elke keer weer grote ogen van verbazing op ons gezicht verschijnen, maar daarna ontstaat er ook op ons gezicht een glimlach;)

- Kat in de weg
Tja, dat is ook erg vervelend. Zit je lekker te eten in een prachtig restaurant aan zee, loopt er een kat continue om je tafel heen te bedelen om eten… Miauww, miauww…
Totdat een van de lieve medewerkers van het restaurant het zelfs zat is en de kat aan de kant wil hebben. Normaal, ja, dat is wat we zouden verwachten, zou ze het beestje een schop of een tik kunnen verkopen. Maar nee, deze manier hadden we nog niet eerder gezien. De medewerkster pakte de kat bij z’n oortje beet en trok deze zo van de tafel weg.. Het arme beestje werd met een scheef koppie weggesleurd en durfde niet meer terug te komen;)

- Eindeloos
Meetings in Tanzania (of moet ik zeggen; Afrika??). Wauw; ein-de-loos!!!
Heel veel praten, heel veel introductie en heeeeeeel veel blabla. Veel woorden gebruiken, vaak niet to-the-point en vooral niet ‘negatief’. Regelmatig aangeven dat hij/zij het niet te lang wil maken en vooral melden dat het nu kan afronden. En dan blijk je pas op de helft te zijn, want er blijven woorden, zinnen, alinea’s, lappen tekst komen. Ach ja, meetings zijn voor hele ‘belangrijke’ mensen, dus als deze uitlopen is dat omdat het heel ‘belangrijk’ was. Ook mooi, bij veel meetings is lunch inbegrepen, oftewel; veel mensen komen naar de meeting vanwege de lunch. Prachtig!!;)

- File parkeren
Ok, er blijkt ook een hiërarchie te zijn in het bezitten van auto’s. Heb je een grote auto, dan ben je de baas. Dit klinkt niet heel veel anders misschien dan hoe sommige mensen in NL denken, maar wellicht het volgende toch wel. Twee auto’s staan file geparkeerd. Eentje netjes in een (somehow) vak voor een winkeltje en eentje erachter. De auto die in het vak staat blijkt een grote pick up, degene erachter maar een ‘normale witte’ auto.
De baas van de pick-up wilde graag weg en in plaats van te kijken of de eigenaar van de ‘normale’ auto in de buurt was of even te wachten tot deze zelf weer weg zou gaan, is de baas van de pick-up achter het stuur gaan zitten van zijn bakbeest en heeft tot 3 keer toe de ‘normale’ auto geramd. Bam, bam, bam!! Nu dus ruimte genoeg om weg te rijden…. Zo doe je dat dus als je baas bent van een bakbeest!!;)

- Telefoon # 1
Boodschappen doen moeten we allemaal en erachter komen dat je mobiel het belangrijkste bezit blijkt te zijn voor de Tanzaniaan is echt een hele apart gewaarwording. In NL zouden we in een gesprek of handeling onze telefoon stilzetten, uitzetten, niet opnemen, of opnemen en aangeven dat je later terugbelt; klopt toch??
Hier is dat anders. Gaat je telefoon af, dan neem je op. Tijdens het afrekenen in een winkeltje ging de telefoon af van de caissière. Ja, opnemen, duh! Maar ook nog eens een gesprek van ruim 10 minuten voeren zonder ons verder te helpen, that was quite new to us!
Geduld is een Tanzaniaanse taak, daar zijn we achter. Na het ophangen zijn weer keurig verder geholpen en heeft de vriendelijke caissière ons een prettige dag gewenst. Wauw!! Moeten we in NL eens proberen;)

- TV’s & Airco’s
Hoe belangrijker je bent, hoe harder de TV en de Airco aanstaan. Kom je bijvoorbeeld bij ‘The Principal’ op een school, dan kom je bij ‘The Big Boss’ in zijn kantoor. Hier staat vaak een TV aan en hoe harder hoe beter. Ook staat de airco al zeker aan, maar ziet deze persoon (vaak en man) dat je een Mzungu (blanke/Europeaan/niet van hier) bent, dan grijpt (de meestal hij) al gauw naar de afstandsbediening van het apparaat om deze nog een paar graden lager te zetten.
Resultaat is dus; superkoud en luidruchtige omgeving waar je wellicht voor een (somehow) belangrijke vraag komt. Weten we dus dat we in gesprek moeten met een ‘Boss’, dan zorgen we voor een extra laagje, aangezien het zo koud wordt, dat we bijna verkrampen en snipverkouden het kantoor weer uitlopen. De TV staat al die tijd zo hard, dat we niet goed onze concentratie erbij kunnen houden om überhaupt nog een fatsoenlijk gesprek te voeren. Unieke ervaring;)

- Uitdelen
In Tanzania is het heel gebruikelijk om alles met de mensen om je heen te delen, vooral als het om eten gaat. Kom je iemand tegen die aan het eten is, wordt er vriendelijk gezegd; ‘Karibu chakula’, wat letterlijk betekent; ‘Welkom eten’.
Ok, heel ‘normaal’ nog, al eten ze hier meestal allemaal van één grote plaat in plaats van je eigen bordje hebben, maar dat ter zijde. Heb je een pak koekjes en wil je dit uitdelen aan de mensen om je heen, dan zal je niet verbaasd moeten opkijken als ze het hele pak koekjes van je aannemen. Ook dit is aardig bekend bij vele van jullie die van de ‘Afrikaanse’ cultuur hebben mogen proeven. Wat ons erg aan het lachen maakte was het feit dat Maarten een pak koekjes wilde uitdelen en deze in zijn geheel werd aangepakt en koekje voor koekje werd leeg gegeten door onze Tanzaniaanse buren, terwijl Maarten zelf maar één koekje had. Nadat de buren doorhadden dat Maarten’s koekje op was werd hem er toch nog één aangeboden met van die grote ogen en een vragend blik; ‘Maarten, wil jij nog een koekje….mag hoor’. Hahahaha!;)

- Telefoon # 2
Het houdt niet op. Tijdens een potje volleybal gaat de telefoon af in de zak van een van de spelers. En aangezien je altijd je telefoon opneemt, zo ook deze keer. Waarschijnlijk niet omdat het een belangrijk belletje is, nee, waarschijnlijk omdat het gewoon heel interessant eruit ziet. En weglopen uit het veld zal ook niet gebeuren. Dus de telefoon wordt opgenomen, terwijl de bal in het spel is en uiteraard naast de bellende speler neervalt. Als dan het team vol verbazing de speler aan staat te kijken, kijkt deze met grote ogen het team rond en haalt zijn schouders op met de uitleg; ‘Ja, hallo, ik was toch aan het bellen’!;)

- Mvua
M-V-U-A betekent R-E-G-E-N. Ja, dat is dus Kiswahili voor regen.
Hier in Zuid Tanzania, zoals in heel Tanzania, kennen we het regen seizoen en het niet-regen seizoen. Mooi he?? geen herfst, winter, lente, zomer. Nee, gewoon heet en nat of heet en minder nat. Als het regent in Tanzania dan kunnen er liters water zich opsparen in plassen langs de weg. Hele overstromingen komen voor. Dit is allemaal zo vreemd nog niet, maar deze standaard hebben dat regen absoluut een reden is om óf te laat op werk of school te komen óf helemaal niet op werk of school te komen, is voor ons NL’ers echt bizar. In NL kennen we het als een onacceptabele smoes, hier is het een gegronde reden!;)

- ‘Somehow’
Bijna in elke zin in een gesprek met een Tanzaniaan komt de uitdrukking ‘ somehow’ voor.
‘Hoe is het met je vrouw’ – ‘Somehow good’. ‘How far are we in the process?’ – ‘Somehow finished’. ‘Where are the floadings’ – ‘Somehow everywhere’..... en ga zo maar door.
Het is een prachtige uitdrukking en dekt eigenlijk alles dat je zou willen omzeilen of niet zeker weet. Het is zelfs zo prettig dat we het zelf ook zijn gaan gebruiken.
‘We’re somehow ready for the last 7 months in Tanzania’;)

Tot de volgende!!

Groetjes M&M