VETA
2 jaar ondersteuning in de Motor Vehicle Mechanical workshop op VETA Mtwara heeft er toe geleid dat de werkplaatsen volledig gebruikt worden door de studenten en de leraren. Het opfrissen van de werkplaats, de komst van het nieuwe gereedschap, het maken van displays met de lesmodellen en het ondersteunen van de leraren in hun behoefte, heeft er voor gezorgd dat de leraren de mogelijkheid hebben, maar vooral ook de motivatie hebben gekregen, om weer met de studenten aan de slag te gaan om auto’s te repareren. Als ik het zo omschrijf word ik er gelukkig van aangezien de studenten nu volop de kans hebben om veel practica te doen aan verschillende auto’s.

Daarnaast hebben nu bijna alle studenten van het 2^de jaar een stage kunnen lopen bij een van de westerse bedrijven in de regio. Naast de mooie ervaring voor hen hebben ze ook een goede indruk gekregen welke houding en inzet ze nodig hebben als ze ook daadwerkelijk binnen deze bedrijven aan de slag willen. Wellicht dat dit voor enkele studenten genoeg is om ze motiveren om het laatste jaar op school er alles uit te halen om ook echt bij deze bedrijven aan de slag te kunnen.

Het eerste deel van EEVT project waarin ik deelnam op de VETA loopt in juni af en zal met een fase 2 worden doorgezet. Het doel van het gehele project is om de werkgelegenheid voor de studenten te verbeteren door betere training. De eerste fase heeft het mogelijk gemaakt om betere training te kunnen geven op de VETA school, de 2^de fase zal zich voornamelijk richten op het ondersteunen van de studenten in het vinden van een baan. De begeleiding van de werkplaatsen op de VETA zal in deze 2^de fase dus minder worden en er zal meer aandacht komen voor het maken van verbindingen tussen het bedrijfsleven en de afgestudeerde studenten. Een mooi streven en dat blijft ontwikkelingswerk op deze manier naar mijn idee. De doelen die gesteld worden zijn hoog, het geld dat erin gestoken wordt is veel, de belangen zijn ingewikkeld en het resultaat is zoals je er zelf naar wilt kijken.

In mijn geval ben ik zeer tevreden met mijn resultaat en dat is zeker niet alleen door het werk op de VETA. Het leven hier is niet alleen maar werken. Sociale contacten, eten regelen, groeten en er voor elkaar zijn, zijn heel veel meer waard in veel gevallen. Naast het omschakelen naar deze nieuwe standaarden en het leven in een compleet andere omgeving met totaal andere cultuur, ongekend weer en nieuwe mensen ben ik ook een beetje trots op mijn basis kiswahili dat ik toch onder de knie heb gekregen waarmee ik me aardig red in de basics. Al met al, een super mooie ervaring alles bij elkaar, klaar om ook weer naar huis te gaan en op zoek te gaan naar leuke nieuwe baan op een iets ander niveau, maar wel met soms een andere kijk op de voor mij ‘normale’ omgeving.

Sexual Health Club
Ruim een jaar heb ik mij in mogen zetten voor een kleine organisatie genaamd Partnerships London Mtwara (PaLM). Samen met de studenten van de COTC (artsenopleiding) heb ik mij geheel vrijwillig ingezet om seksuele voorlichting te bieden op scholen in en rond Mtwara.
Met een stroeve start heeft het project zich uiteindelijk uitgebouwd tot goedlopende vrijwillige inzet door een groep van 30 studenten. Alle studenten zijn in opleiding tot basisarts en hebben zich zelf opgegeven om dit vrijwilligerswerk te doen.
Meerdere scholen hebben we samen mogen bezoeken. November afgelopen jaar zijn de artsen uit Londen die PaLM opgezet hebben langs geweest en hebben een training verzorgd. Een hele fijne club om mee samen te werken. Allemaal even druk in thuis land, maar enorm gedreven om Mtwara regio te ondersteunen. Het klikte zelfs zo goed dat ik hopelijk over een tijdje zelf een bezoek mag gaan brengen aan Mtwara. Ook heb ik aangegeven dat ik graag betrokken blijf, en dat zal nu makkelijker gaan omdat de Club een laptop heeft gekregen. Email en whatsapp zijn goed bruikbaar, dus we zullen zien wat ik kan betekenen op afstand.

Sinds januari is de NTC (Nursing Training College) ook betrokken en zo probeert de Club uit te breiden. Niet iedereen kan elk schoolbezoek mee, dus wordt er een goede verdeling gemaakt, zodat iedereen aan bod komt. Altijd is de verdeling dat 1^e, 2^e en 3^e jaars meegaan. Op deze manier leiden ze elkaar op in het bieden van de workshops. Peer education is naar mijn idee de meest krachtige vorm van onderwijs en al helemaal in gebieden zoals deze. De workshops worden in het Kiswahili gegeven en de kinderen van de basisscholen en de jongeren van de middelbare scholen zien de studenten meer als oudere zus of broer, dan als leraar.
De studenten creëren al snel en vertrouwensband met de leerlingen wat maakt dat de workshops altijd enorm productief zijn.

Sinds vorig jaar april ben ik begonnen met het ontwikkelen van een handboek voor de Club, waarin lesvormen staan beschreven, zodat de studenten meer handvatten hebben om een krachtige workshop te kunnen geven.
Ook zijn er, door onze goede vriend Charles, dozen ontworpen waar al het lesmateriaal in opgeslagen kan worden. Op deze manier vergeet de Club geen spullen en is het duurzamer in gebruik. Daarnaast zijn de dozen gekoppeld aan de lesvormen die in het handboek beschreven staan.
Volgende week zal er voor het eerst gewerkt worden met de combinatie van het handboek en de dozen.

NL’se studenten
Vanaf de eerste maand in Tanzania heb ik mij gestort op het organiseren van stageplaatsen in Mtwara en Nyangao. Met ondersteuning van het ROCMN en uiteindelijk in samenwerking met Dare2Go heb ik in totaal 6 studenten mogen begeleiden tijdens hun verpleegkunde stage van 3 maanden. Liza, Demi, Daphne en Christa zijn in september begonnen en zijn tot eind december gebleven. In februari zijn Mendy en Annelous geweest en afgelopen week zijn zij weer vertrokken vanuit het hete en (nog steeds) natte Mtwara.
In totaal zijn het maar 6 studenten geweest, maar door de compleet andere omstandigheden dan die we allemaal gewend zijn thuis in Nederland, was het voor allemaal een geweldig leerzame en uitdagende tijd. Alle studenten hebben hard hun best gedaan en alles uit hun stage gehaald wat mogelijk was.
Sommige zelfs nog iets meer dan dat. Ook is bijna iedereen een keer ziek geweest, heeft er één zichzelf per ongeluk geprikt en moesten er 2 voor medische redenen naar Dar es Salaam afreizen met de bus. We hebben mooie momenten en uiteraard moeilijke momenten gehad. Al met al geloof ik dat alle studenten en ik onwijs veel geleerd hebben van de 3 maanden hier en dat het ze een ervaring heeft gebracht die ze voor de rest van hun leven zal bijblijven.

Voor mij was het een zoektocht naar de juiste manier van begeleiden. Hierin heb ik mijn ‘kwaliteiten’ als juf verder mogen ontdekken. Dit door steeds maar te schuiven en af te tasten hoe ik met elke individuele studente om moest gaan en waar mijn eigen grenzen liggen. Ook zoeken waar mijn verantwoordelijkheden wel en niet lagen. Dit vond ik het meest uitdagend; het zijn volwassen meiden en ik voel me soms misschien té verantwoordelijk voor deze lieve jongeren.
Oftewel; veel geleerd en ontzettend genoten!!

Binnenkort terug naar NL, waar alles weer anders zal zijn. Met een enorme portie aan ervaring gaan Maarten en ik ons weer proberen te settelen in ons prachtige landje. Op zoek naar een baan en al onze lieve vrienden en familie weer zien.
Tijdens onze laatste week in Tanzania zullen we ook ons allerlaatste blog schrijven.
Het schoolproject is afgerond en zal volgende keer gesplaatst worden.

Voor degene die nog vakantie hebben; Fijne vakantie!

Tot snel allemaal!

Liefs Maarten & Muk